Wampiryczny blog

Jakiś czas temu mój mAP Lite odmówił posłuszeństwa. Doszedłem do wniosku, że najnormalniej na świecie dożył swoich dni, jak to z elektroniką bywa, i pora wymienić na nowy (taki sam). Kilka dni temu nowy odmówił posłuszeństwa w dokładnie ten sam sposób, a tego już było za dużo.

Co się okazało? W obu przypadkach problem był spowodowany nie do końca udaną aktualizacją wersji systemu. Różnica była taka, że w pierwszym wypadku między pobraniem nowej wersji i restartem routera (by się nowa wersja zainstalowała) minęło na tyle dużo czasu, iż nie powiązałem tego faktu bezpośrednio. W drugim przypadku problem ewidentnie wystąpił po instalacji aktualizacji. W obu przypadkach próbowałem wykonać netinstall i w obu przypadkach początkowo skończyło się niepowodzeniem. Tym razem jednak wyciągnąłem kolejny stary, ale działający router (RB751G-2HnD) i kiedy netinstall również zakończył się niepowodzeniem miałem mocną przesłankę, że problemem nie jest sprzęt, ale netinstall właśnie.

Ostatecznie problem udało mi się rozwiązać. Okazało się, że trzeba było skonfigurować wyjątek firewall dla netinstall.exe. Co prawda system przy pierwszym uruchomieniu pytał, czy zezwolić na komunikację, ale domyślna reguła nie działała. A nie działała z bardzo prostego powodu, domyślne ustawienia pozwalały na komunikację w profilu "private" a nie "public" a w trakcie instalacji system (słusznie zresztą) ustawiał typ sieci na "public". Więcej o profilach: Windows Firewall Profiles.

Jak być może ktoś zauważył - przez pewien czas zwracany był błąd 403. Powód? Ciekawy. Po pierwsze nagle uprawnienia na plikach okazały się zbyt restrykcyjne dla serwera i to pomimo tego, że były tak ustawione przez kilka ostatnich lat.

Do tego w dziwny sposób zaczął zachowywać się CloudFlare - dla kilku URLi generalnie zwracał błąd 522, który magicznie znikał po wyłączeniu cache.

Dzisiaj przypadkiem natrafiłem na materiał opisujący "zaawansowane funkcje bezpieczeństwa" pewnego programu. Przeczytałem tam o takich rzeczach jak szyfry 40 bitowe oraz certyfikaty wspierające mocne szyfrowanie 128 bitowe. Algorytmy 3DES, RC4, IDEA, MD5... Całość tak na oko (i po metadanych) z okolic 2004 roku i od tego czasu nikt nie poświęcił czasu na aktualizację opisu.

I teraz, uwaga:

• (ciągle) pamiętam tamte czasy,
• pracowałem już wtedy w szeroko pojętej działce "security", choć jeszcze nie do końca w application security,
• pamiętam, że tak rzeczywiście wtedy wyglądały kwestie bezpieczeństwa i kryptografii; pamiętacie jeszcze Microsoft Internet Explorer High Encryption Pack?
• mój rower, który wczoraj oddałem do serwisu, jest tylko o rok młodszy (Corratec X-Vert Deore).

Z wymienionych tutaj rzeczy najlepiej upływowi czasu oparł się chyba mój rower, choć IDEA radzi sobie też całkiem nieźle.

The Origin of Stuff: Fork. Skandal! Ani słowa o tym kto kogo uczył jeść widelcem!

Jednym ze "skutków ubocznych" obecnej sytuacji jest to, że zabrałem się za porządkowanie NAS. Jak to zwykle bywa z czasem zbiera się więcej i więcej rzeczy, które potem okazują się zbędne, lub (wielokrotnie zduplikowane). To trochę tak jak z przeprowadzką, jeśli przez 3 lata nie otwiera się pudeł, to pewnie ich zawartość nie jest nam potrzebna.

Problem (de)duplikacji skłonił mnie do sprawdzenia, które z niewielkich rozwiązań Synology wspierają btrfs. Okazuje się, że DS218+ wygląda całkiem interesująco. Mając na uwadze, że mój obecny NAS (i dyski!) dobiegają 5 lat powoli zaczynam myśleć o odświeżeniu sprzętu.

Podczas porządków zacząłem zastanawiać się nad tym gdzie co mam. Usług jest sporo, sam korzystam z:

• Google Drive;
• OneDrive;
• iCloud.

W każdym przypadku jest to opcja płatna, przy czym największą pojemność mam w OneDrive (1TB). Ostatecznie doszedłem do wniosku, że to właśnie OneDrive jest/będzie moim głównym "dyskiem chmurowym". Na Google jestem obrażony, Google Drive używam wyłącznie do Google Photos, z których całkiem zrezygnować nie mogę. iCloud z kolei to przede wszystkim backup urządzeń (iPhone, iPad). OneDrive jest obsługiwany wystarczająco dobrze na wszystkich moich urządzeniach i systemach.

Nadal są oczywiście pliki, których wolałbym nie wysyłać do chmury. W takim razie kopia główna jest na urządzeniu (laptop), kopia zapasowa na NAS (albo przez FileHistory, albo po prosu jako dysk sieciowy), następna warstwa to backup na samym NAS (Hyper Backup). To jednak nie wystarcza mając na uwadze ransomware. Teoretycznie kopie w Hyper Backup powinny być bezpieczne (nie są w udostępnionym folderze, ransomware na urządzeniu końcowy nie powinien mieć do nich dostępu), ale przecież w przeszłości był SynoLocker, więc dość naiwne byłoby myślenie, że (online) NAS jest bezpieczny.

Na wypadek zdarzenia, w którym zarówno oryginał, jak i lokalne kopie plików z jakiegoś powodu "ulegają utraceniu" zostaje mi Amazon S3 Glacier. I tu właśnie dochodzę do sedna - za mniej niż 100 PLN rocznie mogę mieć długoterminowy backup danych, na których mi (naj)bardziej zależy. Jakieś 25 lat za cenę hipotetycznego nowego DS218+ z dyskami.